Λόγια Νέων Θεσπρωτών Ικάρων ....

Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι στο συγκεκριμένο φροντιστήριο, τα Μαθηματικά αντιμετωπίζονται όχι σαν ένα απλό μάθημα του σχολείου, αλλά ως επιστήμη. Δηλαδή, σκοπός είναι η εμβάθυνση στην θεωρία σαν σύνολο, ακόμα και σε ενότητες οι οποίες συνήθως παραλείπονται μόνο και μόνο επειδή θεωρούνται μη εξεταστέα ύλη. Επομένως, καλλιεργείται η γενικότερη Μαθηματική αντίληψη η οποία είναι απαραίτητη και για τις μετέπειτα σπουδές, καθώς η διαδικασία των πανελληνίων αποτελεί ουσιαστικά την πρώτη μεγάλη εξέταση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σχετικά με την επιστήμη των Μαθηματικών, όχι όμως και την τελευταία.. Επιπλέον, τα παραδείγματα και οι ασκήσεις που συναντήσαμε ήταν αρκετά σύνθετα αλλά βασισμένα στο έξυπνο και διαφορετικό, όχι όπως οι τετριμμένες ασκήσεις των περισσότερων βιβλίων προετοιμασίας για τις πανελλήνιες. Όμως, το πιο σημαντικό πράγμα κατά την άποψη μου, είναι ότι με έμαθε να αντιμετωπίζω τα Μαθηματικά με ενδιαφέρον και συνέπεια, οι οποίες είναι απαραίτητες συνθήκες για κάθε είδους σχέση, συνεπώς και για την σχέση μας με τα Μαθηματικά..

Σταύρος Φερεντίνος_ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ Πάτρας _ Απόφοιτος 2018 _ Μαθηματικά Θετικού Προσανατολισμού 19

 .......................

«Στο φροντιστήριο ξεκίνησα στην μέση της 2ας Λυκείου και παρά το λίγο χρόνο που έκατσα σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά έλαβα πολλά πολύτιμα εφόδια. Φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στην βαθιά κατανόηση της εξεταστέας ύλης, στις ατέλειωτες ώρες μαθήματος και τα αμέτρητα διαγωνίσματα που με βοήθησαν να γράψω στις πανελλήνιες και να κυνηγήσω τα όνειρα μου. Αναφέρομαι στην μαθηματική σκέψη που έμαθα στο φροντιστήριο. Την προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια, στην ανάλυση και την επίλυση των προβλημάτων, στο να εκτιμήσω τα μαθηματικά ως μια παγκόσμια γλώσσα. Μιγαδικοί αριθμοί, θεωρήματα Fermat και Rolle, Παραγωγούς και Ολοκληρώματα: όροι που παλιά ήταν κεφαλαία για ένα διαγώνισμα τώρα αποτελούν μέρος της δουλειάς μου, της καθημερινότητας μου. Εργαλεία στο να περιγράψω το πως σκέφτεται ένας υπολογιστής, ένα ρομπότ, την τροχιά ενός αεροσκάφους σε μια γλώσσα απλή, κατανοητή και πάνω από όλα λογική. Στο φροντιστήριο όμως έμαθα και κάτι άλλο. Έμαθα να είσαι μέλος μια ομάδας με τα ίδια όνειρα, να κυνηγάς τους στόχους σου, να μην φοβάσαι να έχεις διαφορετική άποψη, να αμφισβητείς και μην δέχεσαι άκριτα το οτιδήποτε. Έκανα υπέροχους φίλους που έχω μέχρι και σήμερα, ωρίμασα συναισθηματικά και έμαθα ότι τα πάντα είναι πιθανά αρκεί να το πιστέψεις. Όλα αυτά τα εφόδια φυσικά τα χρωστάω στο κύριο Βασίλη για τον χρόνο και την αφοσίωση που δίνει στους μαθητές του και χαίρομαι που 4 χρόνια μετά βρισκόμαστε ακόμα σε επαφή.»

Ντίνος Μπάρμπας _ Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ ΕΜΠ _ απόφοιτος 2015 _ Μαθηματικά Κατεύθυνσης 19,9

...........................

Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τις γνώσεις που απέκτησα στο φροντιστήριο σχετικά με τα μαθηματικά. Ίσως θα μπορούσα να αναφερθώ στη φιλοσοφία που είχε ο κύριος Βασίλης να μπορούμε να αποδείξουμε κάθε τι που χρησιμοποιούμε ,στις δύσκολες ασκήσεις που λύναμε ή στα εβδομαδιαία διαγωνίσματα. Η εμπειρία μου όμως στο φροντιστήριο έχει χαραχτεί στη μνήμη μου όχι για τα παραπάνω. Ή τουλάχιστον όχι μόνο για αυτά. Ο λόγος που την έκανε να ξεχωρίσει είναι το γεγονός ότι ήρθα σε επαφή με άτομα με άποψη , δυναμικά , και διαφορετικά , ο καθένας με τον δικό του τρόπου. Και ανάμεσα τους και τον κύριο Βασίλη, που από αυτόν έμαθα, και ακόμα μαθαίνω , μαθήματα τα οποία με βοήθησαν στη ζωή μου, και όχι μόνο στην επαγγελματική μου πορεία και με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα . Το σύνθημα του φροντιστηρίου είναι " Non Mollare Mai " και είναι ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που έμαθα εκεί.  Έμαθα ότι δεν τα παρατάμε ποτέ , είτε όταν ψάχνουμε την λύση σε ένα μαθηματικό πρόβλημα είτε όταν κυνηγάμε τους στόχους και τα όνειρά μας. Υπάρχουν λίγοι εκπαιδευτικοί που πραγματικά εκτιμούμε στη ζωή μας. Είχα την τύχη ο κύριος Βασίλης να είναι ένας από αυτούς και τον  ευχαριστώ ειλικρινά για αυτό. 

Νίκος Μπούας _ Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ ΕΜΠ _ 
απόφοιτος 2015 _ Μαθηματικά Κατεύθυνσης 19,7 _ 
                             Μαθηματικά Γενικής Παιδείας 20

...............................


Αναπολώντας το παρελθόν και προσπαθώντας να καταγράψεις κάποιες από τις μνήμες σου σε ένα χαρτί , είναι πραγματικά δύσκολο να μην αδικήσεις καμία από τις στιγμές αυτού το παρελθόντος . Διότι καθώς ο καιρός περνάει και μάλιστα σε μια περίοδο τόσο μεταβατική όσο είναι η ενηλικίωση του ατόμου , η σπουδαιότητα των γεγονότων συνεχώς μεταβάλλεται ακολουθώντας τις μεταβολές στην ψυχοσύνθεση του ίδιου του ατόμου . Η μνήμη μας είναι επιλεκτική και όπως συμβαίνει και σε μία ανάμειξη χρωμάτων τελικά υπερισχύουν τα χρώματα με την μεγαλύτερη ποσότητα καλύπτοντας εν μέρει ή και εξαφανίζοντας τα υπόλοιπα . Αυτό συνέβη και στην προσπάθειά μου να γράψω λίγα λόγια για την περίοδο εκείνη της ζωής μου που ήμουν μαθητής του κύριου Βασίλη . Προσπάθησα να σκεφτώ τις όποιες δύσκολες και ενδεχομένως δυσάρεστες στιγμές και δεν μπορώ να θυμηθώ καμία! Είμαι σίγουρος ότι υπήρξαν γιατί ξέρω πλέον πολύ καλά πως τίποτα δεν χαρίζεται και πως κανένας αγώνας δεν είναι ανώδυνος και για μένα , όπως φαντάζομαι και για αρκετούς συμμαθητές μου , η διαδρομή μας μέσα στις αίθουσες του φροντιστηρίου ήταν ένας αγώνας να κατακτήσουμε την μαθηματική σκέψη αλλά επίσης και ένας αγώνας ώστε να μπορέσουμε να σκεφτούμε αλλιώτικα , πέρα από την μίζερη και θλιβερή λογική της μικρής κοινωνίας στην οποία μεγαλώναμε . Σε μεγάλο βαθμό θεωρώ πως τα κατάφερα και ενώ τα μαθηματικά που μας έμαθε ο κύριος Βασίλης είναι πλέον αρκετά συγκεχυμένα στο μυαλό μου -και ελπίζω για αυτό να με συγχωρέσει- , ο μαθηματικός τρόπος σκέψης που θέλει κάθε συμπέρασμα να προκύπτει μέσω μιας ορθολογικής επιστημονικά τεκμηριωμένης διαδικασίας  παραμένει ανεξίτηλος και με έχει βοηθήσει στην έως τώρα πορεία μου σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όσο για την αλλιώτικη σκέψη που προανέφερα αυτή θεωρώ πως δεν είναι μόνο κτήμα δικό μου αλλά ανήκει λίγο ή πολύ σε όσους είχαν και έχουν την τύχει να είναι μαθητές του κύριου Βασίλη . Ο κύριος Βασίλης με έκανε να αγαπήσω τα μαθηματικά και μέσα από αυτά να βρω έναν δικό μου τρόπο να κατανοώ την καθημερινότητα , την επιστήμη , την ζωή . Ο κύριος Βασίλης κατάφερε να μας διδάξει αυτό που συχνά ξεχνάνε ακόμα και οι μεγαλύτεροι καθηγητές πανεπιστημίων , ότι δηλαδή η γνώση αποκτάται με κόπο και αφοσίωση , ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο και κάθε αποτέλεσμα προκύπτει από σαφείς αιτίες και διαδικασίες - και ότι το εμβαδόν του κύκλου είναι πρ^2 όχι επειδή το γράφει κάποια αυθεντία σε ένα βιβλίο αλλά γιατί μπορούμε να το αποδείξουμε- . Αν με ρωτήσετε αν θυμάμαι την απόδειξη του θεωρήματος αυτού θα σας απαντήσω πως προφανώς και όχι , θυμάμαι όμως πολύ καλά ότι κάθε τι που μου παρέχεται ως έτοιμη γνώση έχει έναν λογικό  (γνωστό ή άγνωστο) μηχανισμό που καταλήγει σε αυτήν την γνώση και αυτό πλέον μου είναι χρήσιμο στον δικό μου τομέα , την ιατρική . Ο κύριος Βασίλης με έκανα να κατανοήσω την αξία της αισθητικής στην ζωή του ανθρώπου –αισθητική των λέξεων , των ρούχων  , του χώρου- . Θυμάμαι πως πάντοτε σε κάθε διαγώνισμα που γράφαμε υπήρχαν και μερικοί στίχοι από ποιήματα που ομολογώ πως δεν κατανοούσα απολύτως ,  παρόλα αυτά με δίδαξαν πως η αισθητική χωράει και πρέπει να υπάρχει σε κάθε τομέα της ζωής μας . Ο κύριος Βασίλης μου έμαθε ό,τι και αν κάνω να το κάνω με αφοσίωση, με δέσμευση, με αγάπη . Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βράδυ πριν δώσουμε μαθηματικά που μας μάζεψε όλους να μας δείξει κάτι που ενδεχομένως δεν είχε τύχει να συναντήσουμε. Τελικά τι κερδίσαμε από αυτό τα βράδυ αφού το θέμα αυτό δεν έπεσε ; Η απάντηση είναι θάρρος , αποφασιστικότητα , εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και κυρίως ένα αίσθημα κοινού σκοπού που σε γεμίζει με απίστευτη δύναμη . Την επόμενη μέρα έγραψα σχεδόν 20 όπως και πολλοί συμμαθητές μου , όχι μόνο γιατί είχα διαβάσει πολύ  αλλά κυρίως γιατί ήμουν πεπεισμένος ότι μπορούσα να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε δυσκολία . Όλα αυτά τα μαγικά συναισθήματα τα κερδίσαμε όχι μόνο για εκείνη την μέρα αλλά για όλη τη πορεία μας από εκεί και έπειτα. Τέλος , αξίζει να κλείσω αυτήν την σύντομη αναδρομή με μία μικρή μα πολύ σημαντική για μένα ιστορία . Με την είσοδο μου στο πανεπιστήμιο κέρδισα μία υποτροφία λόγω κυρίως της υψηλής βαθμολογίας που συγκέντρωσα και αφού πέρασα από μια διαδικασία δικαιολογητικών και συνεντεύξεων . Η υποτροφία αυτή μου έχει δώσει έως σήμερα την δυνατότητα να κάνω πράγματα σχετικά με τις σπουδές μου που αλλιώς δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τα κάνω . Όταν έκανα την δήλωση για  να διεκδικήσω την υποτροφία , επειδή τα δικαιολογητικά ήταν πολλά  είχα καθυστερήσει και η προθεσμία έληξε. Για καλή μου τύχη, δόθηκε παράταση 24 ωρών και κάπως έτσι και ενώ είχαν μείνει λίγες ώρες αποφάσισα να το προσπαθήσω . Αυτό που μου έλειπε κυρίως ήταν μια συστατική επιστολή και φυσικά δεν θα μπορούσα να την ζητήσω από άλλον εκτός του κυρίου Βασίλη . Με την προθεσμία να λήγει στις 24:00 του  έστειλα μήνυμα εξηγώντας του τι θέλω . Σε μία ώρα η συστατική επιστολή ήταν έτοιμη και η συνέχεια είναι αυτή που διηγήθηκα παραπάνω . Η ιστορία αυτή δείχνει ξεκάθαρα ποιος ήταν και συνεχίζει να είναι ο κύριος Βασίλης για μένα και για πολλούς άλλους που υπήρξαμε μαθητές του. Ο κύριος Βασίλης δεν είναι απλά ένας μαθηματικός , δεν είχαμε μαζί του ποτέ απλά μία σχέση ανταλλαγής χρημάτων με γνώση . Ο κύριος Βασίλης ήταν συνοδοιπόρος στην προσπάθεια όλων μας , ήταν από μόνος του ένας λόγος να προσπαθούμε παραπάνω , ήταν ένας φίλος και συγχρόνως αυστηρός πατέρας που κάθε λέξη του είχε βάρος και ουσία .Δεν ήταν εκεί να μας κολακεύει για να αγοράσουμε ένα προϊόν που πουλούσε. Δεν πουλούσε γνώση αλλά προσπαθούσε με αξιοθαύμαστο κόπο να μας δείξει τον δρόμο για να την κατακτήσουμε . Δεν χρησιμοποίησε ποτέ την αγάπη μας για να αναδειχθεί σε αυθεντία . Ήταν εκεί για μας μάθει πως αυθεντίες δεν υπάρχουν . Ο κύριος Βασίλης κατάφερε με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του ,  τις  ιδέες του και την αφοσίωση στην δουλειά του να μας εμπνέει όλους να γινόμαστε καλύτεροι , να μην επαναπαυόμαστε και να μην βάζουμε νερό στο κρασί της ζωής , του επαγγέλματος και των σχέσεων μας με τους άλλους ανθρώπους . Για μένα που οι σχέσεις με την Ηγουμενίτσα είναι ακόμα λιγότερες από ότι ήταν όσο έμενα εκεί , ο κύριος Βασίλης είναι ένας πολύ καλός λόγος να σταματήσω , να τον συναντήσω και να ακούσω αυτά που έχει να μου πει πάντα με το δικό του ξεχωριστό ύφος. Ο κύριος Βασίλης είναι δάσκαλος με όλη την σημασία της λέξης και τα όσα ζήσαμε μέσα στο φροντιστήριο του  θα είναι πάντα ένας πολύ καλός λόγος να παίρνουμε δύναμη , να πιστεύουμε στους εαυτούς μας και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε με δέσμευση και αφοσίωση.   
Κύριε Βασίλη ευχαριστώ που με βάλατε να φέρω στο νου μου τόσο ωραίες εικόνες και στιγμές !
Υ.Γ. Ξέρετε πως σπάνια συμφωνούσα μαζί σας , ελπίζω όμως να ξέρετε πόσο πάντοτε σεβόμουν την άποψη σας και πως πάντα οι διαφωνίες μας αυτές ήταν ένας πολύ καλός λόγος να σκεφτώ , να αναθεωρήσω και να διευρύνω τον δικό μου τρόπο σκέψης .

Δονάτος Τσαμούλης _τριτοετής φοιτητής της ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
απόφοιτος 2015_ Μαθηματικά Κατεύθυνσης 19,5 
                            Μαθηματικά Γενικής Παιδείας 19,8

............................

Ένας από τους βασικότερους παράγοντες  για την πρόοδο ενός ατόμου είναι να γνωρίζει ανθρώπους οι οποίοι μπορούν να τον εξελίξουν. Κοιτάζοντας πίσω, μπορώ να πω πως από τους πρώτους που επηρέασαν σημαντικά στοιχεία του χαρακτήρα μου ήταν ο κ. Βασίλης Κουγιουμτσιάδης, δάσκαλος μου κατά την πορεία μου προς τις πανελλήνιες. 

Θεωρώ πως το φροντιστήριο αυτό αποτέλεσε ορόσημο για την εφηβική μου ηλικία αφού με έκανε να συνειδητοποιήσω το πιο σημαντικό πράγμα που είχα μάθει μέχρι τότε, ότι το να κάνεις κάτι μέτρια δεν είναι αποδεκτό. Έμαθα την μαθηματική λογική στη βάση της , όχι πασαλείμματα για να βγει πιο εύκολα το ολοκλήρωμα. Από  την  πρώτη στιγμή φάνηκε ο σκοπός του, η επιμονή στις λεπτομέρειες για μία καθόλα ορθή απάντηση. Ήταν περίεργο μετά από τόσα χρόνια σχολικής πορείας που μαθαίνεις εύκολα τρικ, μνημονικούς κανόνες για να πεις σωστά το πόρισμα, να έρχεται ένας άνθρωπος και να σου λέει πως ο πιο απλός και ολοκληρωμένος δρόμος είναι ο δύσκολος. Η ανάμνηση που αποκόμισα από το φροντιστήριο είναι το ότι έμαθα τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεις τα πράγματα και τη στάση που πρέπει να κρατάς στην ζωή σου. Τρεις λέξεις το συνοψίζουν απόλυτα , “ non mollare mai ” .  Πλέον, ως προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Η.Μ.Μ.Υ  του Ε.Μ.Π  νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντι στον κύριο Βασίλη,  αφού είδα από πρώτο χέρι πως όλα αυτά που τότε φάνταζαν αχρείαστα και υπερβολικά σε πολλούς ,  θεωρούνται δεδομένα μέσα στα εργαστήρια και τις αίθουσες. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγωνία του πρώτου μαθήματος (αρκετά σοκαριστική η διπλή διάζευξη!) αλλά και τα γέλια στον τελευταίο καφέ πριν φύγω για φοιτητής. Συνοψίζοντας, δε νομίζω πως όσα έγραψα αντικατοπτρίζουν πλήρως το πόσο σημαντική ήταν η εμπειρία μου εκεί μέσα αλλά και το πόσο με άλλαξε. Θα ήθελα να πω στον δάσκαλο μου πως του χρωστάω πολλά και σε ακαδημαϊκό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο και πως τον ευχαριστώ για όλα.


Με σεβασμό,

Γιώργος Μπρέστας

Γιώργος Μπρέστας_ Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Ύ ΕΜΠ.
_Απόφοιτος 2014._Μαθηματικά Κατεύθυνσης 19,7_
                               Μαθηματικά Γενικής Παιδείας 19,8

.............................

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι στη ζωή μας υφαίνουμε πολλούς δεσμούς. 

Ένας ξεχωριστός δεσμός είναι αυτός που σφυρηλατείται μεταξύ καθηγητή και μαθητή.

Ένας ξεχωριστός καθηγητής για εμένα είναι ο κύριος Βασίλης, ο οποίος σφράγισε τη μετέπειτα πορεία μου με τον πλέον θετικό τρόπο.

Καθηγητής δοτικός, αληθινός παιδαγωγός, που θέλει να δώσει, να προσφέρει, να διδάξει, να καθοδηγήσει, να διαπλάσει.

Μου έδωσε αφορμές να αγωνίζομαι και να διεκδικώ αυτά που δικαιωματικά μου ανήκουν, να παλεύω για τους στόχους μου και να τους πετυχαίνω.

Απίστευτος καθηγητής, που ξέρει το αντικείμενο του και μεταδίδει γνώσεις συνεχώς.

Αγκαλιάζει όλους τους μαθητές του με σεβασμό, κατανόηση, αγάπη. Δουλεύει χωρίς ρολόι. Αυστηρώς όσο πρέπει. Γελάκια μέσα στην τάξη δεν επιτρέπονται. Όλα τα βλέμματα πρέπει να είναι στραμμένα στον πίνακα.

Όμορφα επιβλητικός! Δεν δέχεται δικαιολογίες για την αδιαφορία κάποιου, ούτε παιδιά άγραφα από ασκήσεις.

Παράλληλα με τα Μαθηματικά, αγαπά την Τέχνη. Διοργάνωσε για εμάς ημέρα ποίησης και ξύπνησε έτσι μέσα μας και διαφορετικές πνευματικές ανησυχίες.

Μέτριος χορευτής! Στα Χριστουγεννιάτικα πάρτι μας διασκεδάζαμε με τις φιγούρες του. Έχει χιούμορ και αυτογνωσία.

Ξέρει να ενθαρρύνει με τα λόγια το, τους αγχωμένους, από τον αγώνα τους, μαθητές της 3^ης Λυκείου και να πιστεύει σ’ αυτούς.

Αναπολώντας γεγονότα, όμορφες στιγμές αλλά και άσχημες, συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου έμαθε να έχω πίστη, υπομονή και αποφασιστικότητα. Ξεφυλλίζοντας τα τετράδια μου και βλέποντας τις ατελείωτες ασκήσει, αποδείξεις θεωρημάτων και γραφικές παραστάσεις, επιβεβαιώνεται ότι ΔΕΝ είναι στυγνός επαγγελματίας- επιχειρηματίας, αλλά στηρίζει τη δουλειά του με μεράκι και πλάνο. Ας είχα την ευκαιρία να γυρίσω στο θρανίο και να ξανακάνω μάθημα με τον κύριο Βασίλη!

Ισμήνη Κωλέτση

4^ης φοιτήτρια Ιατρικής Θεσσαλονίκης

Απόφοιτη του 2015 _ Μαθηματικά Κατεύθυνσης 18,9

............................................

Όταν πήγα πρώτη λυκείου, είχε έρθει η σειρά μου να πάω φροντιστήριο. Επειδή στο ίδιο φροντιστήριο είχαν πάει θείοι και θείες μου, ο αδερφός μου και άλλοι τόσοι φίλοι και γνωστοί μου, είχα ακούσει πολλά λόγια. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που είδα τον κύριο Βασίλη.

¨Ό,τι έχεις ακούσει είναι αλήθεια¨ μου είπε. 

Πράγματι, ήταν. Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις σε αυτές τις αίθουσες. 

Το ¨μάθημα μαθηματικών¨ είναι πολύ μικρό για να χαρακτηρίσει το τι πραγματικά έμαθα ανάμεσα σε αυτούς τους τοίχους. 

Το ¨δεύτερο σπίτι¨ είναι πολύ λίγο για να απαριθμήσει τις ώρες που έχω περάσει εκεί μέσα. Πολλοί μπορεί να θυμούνται μόνο τις φωνές και ίσως λίγη τρέλα από το φροντιστήριο. Εγώ από την άλλη θυμάμαι μαθήματα μουσικής και ποίησης, μπόλικα μαθηματικά, άπειρους (αλλά αριθμήσιμους) τσακωμούς περί μαθηματικών και μη, ακόμα περισσότερα γέλια και πειράγματα και μία γλυκιά μυρωδιά καφέ να έρχεται από το γραφείο. 

Ο κύριος Βασίλης, στα περισσότερα (αν όχι σε όλα) τα μαθήματά και τις συζητήσεις μας , μου έδωσε πολλά παραπάνω από την γνώση να παραγωγίζω και να ολοκληρώνω συναρτήσεις. 

Μας έδινε πάθος για την ζωή, τα μαθηματικά , την τέχνη και την γνώση. 

Πάνω απ' όλα όμως, μας έδωσε την ελευθερία και το στήριγμα  να ονειρευόμαστε. Είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που θεωρώ δασκάλους μου. Γιατί ο δάσκαλος σου δίνει παιδεία και όχι απλά εκπαίδευση. Ήταν και είναι εκεί για όλους τους μαθητές του όσα χρόνια και αν περάσουν. Γεμάτος αγάπη προς εμάς και πάθος για τα μαθηματικά. 

Το ¨Non Mollare Mai¨ είναι πιο βαθύ από ένα κοινό μότο. Είναι ο τρόπος που μας έμαθε να αντιμετωπίζουμε την ζωή.

Σοφία Αναστασίου _ Μαθηματικό Αθήνας _ Απόφοιτος 2015_ 
Μαθηματικά Κατεύθυνσης 18,4 _ Μαθηματικά Γενικής 20 

..........................

Το φροντιστήριο μαθηματικών αποτελούσε για εμένα μια καθημερινή απόλαυση και ο κ. Βασίλης υπήρξε το πιο καθοριστικό πρόσωπο των μαθητικών μου χρόνων, καθώς ήταν ο άνθρωπος που από έναν «μέτριο» μαθητή γυμνασίου με έκανε να αγαπήσω τα μαθηματικά και να στραφώ στα «γράμματα».

Η μεταλαμπάδευση των γνώσεων, η έμπρακτη εφαρμογή αυτών στα πολλαπλά προσεκτικά επιλεγμένα διαγωνίσματα και παράλληλα η απαιτούμενη προσοχή σε κάθε τύπου προβληματισμό μου, αποτελέσαν παράγοντες κλειδιά για να πετύχω στην σχολή των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Ε.Μ.Π..

Οι βάσεις των μαθηματικών που έχτισα κατά την διάρκεια των λυκειακών μου χρόνων αποτέλεσαν και αποτελούν παρακαταθήκη ακόμα και σήμερα που βρίσκομαι για τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο ΕΤH της Ζυρίχης.

Για τους παραπάνω λόγους και για πολλούς ακόμα που θα ήθελα να αναφέρω αλλά δεν έχω την δυνατότητα λόγω περιορισμένου χώρου, προτείνω τον κ. Βασίλη για οποιονδήποτε μαθητή, ανεξαρτήτως αφετηρίας, θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τα μαθηματικά και να πετύχει τους στόχους του.

Θωμάς Λαγός _ Απόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Ε.Μ.Π._  Απόφοιτος 2012_ 
Μαθηματικά Κατεύθυνσης 19 _ Μαθηματικά Γενικής 19,9

..................................

27 Αυγούστου 2019 : ημέρα ανακοίνωσης των βάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 11 χρόνια πριν ήταν η δική μου σειρά..

Σε αυτό το ταξίδι της εκπαίδευσής μου, μέχρι τις πανελλήνιες αλλά και μετά, σημαντικό ρόλο έπαιξε η φοίτησή μου στο φροντιστήριο του μεγάλου δάσκαλου, γνωστό σε όλους ως Κουγιούμ!

Τα συναισθήματα ανάμεικτα… καθισμένη ώρες ατέλειωτες στα θρανία του φροντιστηρίου είτε για μάθημα,  είτε για διαγώνισμα,  είτε διαβάζοντας τα ποιήματα που συνόδευαν τις ασκήσεις και τα διαγωνίσματα…

Άλλοτε πλημμύριζες από χαρά όταν ο Δάσκαλος ρώταγε κάτι δύσκολο και μετά από σκέψη εσύ απαντούσες σωστά! Τότε σωστό πανηγύρι! Ένιωθες μοναδικός και έτοιμος να αντιμετωπίσεις όλες τις δυσκολίες του κόσμου μαζί! Άλλοτε πάλι στεναχώρια…

δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα περιστατικό μια μέρα πριν δώσουμε Μαθηματικά Γενικής, όπου ήμασταν όοολοι στοιβαγμένοι στην μεγάλη αίθουσα, ο ένας δίπλα στον άλλον,  σε απόσταση αναπνοής και παρακολουθούσαμε με προσοχή το τελευταίο μας μάθημα…στην αίθουσα απόλυτη ησυχία….ώσπου αποφασίζω να ρωτήσω κάτι, σε κάτι που ρώτησε ο Δάσκαλος. Αν με ρωτάς δεν θυμάμαι τι ήταν…θυμάμαι όμως την συνέχεια. 

Σταματάει το μάθημα αμέσως και μου φέρνει έναν καθρέφτη από τον διάδρομο, τον φέρνει πολύ κοντά μου και μου φωνάζει κοίτα την φάτσα σου τώρα! Ταράχτηκα, με έπιασε κρύος ιδρώτας, όλοι σώπασαν...

Μετά ακολούθησαν κλάματα, πολλά κλάματα. Ώσπου την επόμενη μέρα έγραψα πολύ καλά! Ήρθε η μέρα των αποτελεσμάτων λοιπόν.. Πέρασα στο Φυσικό, στην σχολή που ήθελα!

Θα περίμενε κανείς εκεί να σταματήσει η συμβολή του Δασκάλου. Τα δύο πρώτα χρόνια όμως στην σχολή είχαμε πολλά μαθηματικά που μας τον θύμιζαν! Ένιωθα πολύ προνομιούχα που κάποια πράγματα τα ήξερα ήδη χάρη σε αυτόν. Μπορεί όταν μας τα έκανε να λέγαμε “πω…πω τι βουνό είναι αυτό”, αλλά αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο αυτό το βουνό στην πορεία, ώστε πιο εύκολα να πας σε όλο και ψηλότερα βουνά.

Το σημαντικότερο που έμαθα όμως στο φροντιστήριο, πέρα από τις γνώσεις στα μαθηματικά, είναι να γίνομαι συνεχώς πιο δυνατή και να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες της ζωής με αποφασιστικότητα και αγώνα, όπως πολλά προβλήματα, που στην αρχή μοιάζουν άλυτα όμως δεν είναι.. (ακριβώς όπως εμπνέουν πολλά από τα ποιήματα που βρίσκονταν δίπλα στα προβλήματα!)

Ευχαριστώ πολύ Δάσκαλε!   

Κατερίνα Δήμα_ Φυσικός Α.Π.Θ.

απόφοιτος 2008 Μαθηματικά Γενικής 19,9 _  Μαθηματικά Κατεύθυνσης 15,3

...........................................

Έχει περάσει ήδη πάνω από μία δεκαετία… 13 χρόνια κι εγώ νομίζω ότι ήταν χθες. Ιούνιος του 2005 ήταν… Τελείωνα την Α΄ Λυκείου, όταν μου ανακοίνωσαν οι γονείς μου ότι θα ξεκινήσω φροντιστήρια σε Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία. Να πω την αλήθεια είχα στενοχωρηθεί αρκετά αρχικά, γιατί νόμιζα ότι δεν ήμουν άριστη μαθήτρια πια και ειδικά αυτή η σκέψη ήταν πολύ στενάχωρη, αν όντως ίσχυε για τα Μαθηματικά. Τα Μαθηματικά είναι ένας «έρωτας» που ξεκίνησε πριν καν μάθω να γράφω το όνομά μου, τροφοδοτήθηκε στο Δημοτικό, άναψε η φλόγα στην Α΄ Γυμνασίου (λόγω ενός εξαίρετου Μαθηματικού που είχε ανακαλύψει το ταλέντο μου) και φούντωσε μέσα σε αυτό εδώ το φροντιστήριο.
Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη μέρα στο φροντιστήριο. Θα πήγαινα στο καλύτερο φροντιστήριο Μαθηματικών της πόλης και αυτό με έκανε περήφανη. Θα ήμουν όμως αντάξια των υπόλοιπων συμμαθητών μου –που είχαν ήδη 1-2 χρόνια εκεί- και των προσδοκιών του καθηγητή μου; Μπαίνοντας μέσα αντίκρισα τον κ. Κουγιουμτσιάδη να κάθεται στο γραφείο στην είσοδο, στην ωραία την καρέκλα, με την αφίσα του Τσε Γκεβάρα από πίσω. Το ίδιο εμβληματική φυσιογνωμία και ο κ. Βασίλης. Εκεί περίμεναν να ξεκινήσουμε το μάθημα κι άλλοι συμμαθητές μου, φίλες μου πολύ καλές και αυτό με ενθάρρυνε πολύ. Τοποθετήθηκα σε ένα από τα καλύτερα τμήματα· ίσως θεωρούνταν και η αφρόκρεμα των τμημάτων.
Και το μάθημα ξεκινάει… Μαθηματικά προβλήματα που σε προκαλούν να τα λύσεις, το ένα μετά το άλλο… Οι ρυθμοί πολύ γρήγοροι και το μυαλό και το χέρι πρέπει να υπερλειτουργούν. Αυτό όμως με εξιτάρει! Εκεί κάπου ανακαλύπτω ότι τα απλά τετράδια «δεν φτουράν» ούτε μία εβδομάδα, χρειάζονται διαστάσεων Α4 και πολλών θεμάτων· τότε είναι που ανακαλύπτω ότι έχω μυωπία κιόλας και πλέον είμαι σίγουρη ότι «τα Μαθηματικά είναι η πραγματική μου αγάπη και παντοτινή».  Εξάλλου όλα είναι Μαθηματικά· ακόμα και η μετάφραση στα αρχαία και η ετυμολογία λέξεων, κάτι σαν μαθηματικές εξισώσεις δηλαδή.
Μέσα στην εβδομάδα αρχίσαμε τα μαθήματα Γεωμετρίας με την κ. Αλίκη. Μια υπέροχη δασκάλα, πολύ γλυκιά, με βαθιές μαθηματικές γνώσεις και πολύ όμορφη, η οποία με έκανε να ξεαγχωθώ ακόμα περισσότερο και να ενσωματωθώ  όλο και πιο γρήγορα στο τμήμα και στο κλίμα του φροντιστηρίου. Ο κ. Βασίλης, απ’ την άλλη, αρκετά πιο αυστηρός, αλλά με εμένα όχι.  Μου έδινε χρόνο προσαρμογής; Είχε καταλάβει την αγάπη μου για την συγκεκριμένη επιστήμη; Ένιωθε το άγχος μου για το μάθημα; Δεν ξέρω… Βασικά δε μου φώναξε ποτέ τα δύο αυτά χρόνια που ακολούθησαν. Ίσως είχε καταλάβει ότι η παραμικρή παρατήρηση σε λίγο πιο έντονους τόνους, θα με επηρέαζε αρνητικά. Βέβαια και εγώ προσπαθούσα να είμαι όσο μπορούσα καλύτερη.
Οι ασκήσεις που είχαμε για το σπίτι πάντα ήταν αρκετές έως πολλές, κάποιες φορές και πάρα πολλές. Εγώ πάντα ξεκινούσα από αυτές που θεωρούνταν ότι ήταν οι δύσκολες. Προτιμούσα να λύσω 1 πρόβλημα και πανδύσκολο, παρά πολλά και πιο εύκολα. Η ικανοποίηση όταν λύνεις ένα πρόβλημα απαιτητικό (κι από αυτά είχαμε ουκ ολίγα) ή ένα πρόβλημα της Μαθηματικής Εταιρείας δεν περιγράφεται με λόγια. Επίσης, ενώ στο σχολείο –πλην της Α΄ Γυμνασίου- όποτε έλυνα ένα πρόβλημα με δικό μου τρόπο δεν το αποδέχονταν οι καθηγητές μου γιατί τους έβγαζε απ’ τα νερά τους, ο κ. Κουγιουμτσιάδης πάντα το έλεγχε αν ήταν μαθηματικά τεκμηριωμένο και το αποδεχόταν, επιβραβεύοντάς με κιόλας. Σε αυτό το σημείο, μπορώ πλέον να ομολογήσω ότι σχεδόν ποτέ δεν έμαθα απ’ έξω την θεωρία. Τη διάβαζα κι έπειτα έλυνα τις ασκήσεις, κοιτάζοντάς την συνέχεια… Εεεε κι απ’ τις πολλές ασκήσεις, στο τέλος την μάθαινα. Αυτό συνέβαινε και με τις αποδείξεις των θεωρημάτων· τις έβλεπα ως ασκήσεις. Δεν μπορούσα να παπαγαλίσω! Και για «κακή» μου τύχη, μου έτυχε και στις Πανελλήνιες στην Στατιστική… Ξέχασα την απόδειξη! Έγραψα το θεώρημα και έπειτα το απόλυτο κενό…  Έτσι την αντιμετώπισα ως άσκηση, την έλυσα με τον τρόπο μου και κάπως έτσι ήρθε και το 20! Όμως αυτό το αποκάλυψα μόνο στην κ. Αλίκη· στον κ. Βασίλη δεν είχα την τόλμη να πω ότι έλυσα Δ΄ θέμα και δεν ήξερα την απόδειξη στο Α΄ θέμα.
Τι άλλο μου έχει μείνει;  Τα τεστ φυσικά! Κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο είχαμε τουλάχιστον ένα διαγώνισμα και μάλιστα βαρβάτο· το μεγάλο κάθε χρόνο οριζόταν (όπως έμαθα αργότερα) την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς το πρωί –το οποίο γλύτωσα στη Β΄ Λυκείου λόγω διακοπών με την οικογένεια μου-. Βέβαια το παραδέχομαι ότι δεν ήμουν και «πολύ τακτική πελάτης» στα διαγωνίσματα, αν και διάβαζα αρκετά για να εξισορροπήσω τις «κοπάνες» μου. Βασικά δεν είχα ούτε πολύ χρόνο, και με άγχωναν αρκετά. Παρόλα αυτά θυμάμαι κάποιες Παρασκευές που καθόμασταν στην τάξη της κ. Αλίκης για τεστ με την Αλεξία, τη Βέτα, τη Ναταλία, την Χριστίνα, τον Βαγγέλη, τη Μαρία… και μετά πηγαίναμε για κρέπα στο Τραμ. Ήταν συνήθεια! Στο διαγώνισμα εφ’ όλης της ύλης, στη Γ΄ Λυκείου, την Πρωτοχρονιά, απλά μου είχαν κοπεί τα πόδια μήπως και δεν αποδώσω· δεν είχα κάνει επανάληψη όλη την ύλη για να θεωρώ τον εαυτό μου προετοιμασμένο. Επίσης, πολύ στρεσαρισμένη ήμουν και στο πριβέ μάθημα («ευτυχώς» για εμένα ήταν μόνο ένα), λίγο πριν τις Πανελλήνιες… Δεν ήθελα με τίποτα ο κ. Βασίλης να με πιάσει σε άσκηση που μας έχει διδάξει να μην μπορώ να τη λύσω· δε δικαιολογούσα τον εαυτό μου. Αλλά ούτε είχα προλάβει να κάνω το λεπτομερέστατο διάβασμα, ώστε να έχω εντοπίσει όλες μου τις απορίες και να μου τις λύσει.
Επιπροσθέτως, χαρακτηριστικά στην μνήμη μου έχουν χαραχθεί τα Σάββατα της Β΄ Λυκείου που ξεκινούσε το μάθημα στις 7:00 π.μ.· όπως και στα καλοκαιρινά μαθήματα της Γ΄ Λυκείου, όπου καθημερινά στις 07:00 ήμασταν στο φροντιστήριο και μας ξυπνούσε η μυρωδιά από το εσπρεσσάκι του κυρίου μας. Κι έρχεται και η Γ΄ Λυκείου και είμαστε το τελευταίο τμήμα, 21:30 – 23:30 και μπορεί να τραβούσε και παραπάνω… Ακούραστος δάσκαλος ο κ. Βασίλης! Δεν ήξερε από γιορτές, αργίες, διακοπές… Ήταν εκεί για εμάς και για τα Μαθηματικά. Και τα βράδια του Αυγούστου θυμάμαι... Είχαμε διακοπές, αλλά θα γεμίζαμε ένα τετράδιο με 100 παραγώγους και 100 ολοκληρώματα. Παρέα μου λοιπόν το φεγγάρι! Όμως έτσι έφτασε η στιγμή των Πανελληνίων κι εγώ είχα τέλεια ψυχολογία και μου φαινόταν παιδική χαρά. Στα Μαθηματικά Κατεύθυνσης, δεν πήγα όπως θα ήθελα (γιατί μιλούσαν οι επιτηρήτριες πάνω απ’ το κεφάλι μου και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, οπότε δεν μου έφτασε ο χρόνος). Θυμάμαι χαρακτηριστικά την στιγμή… Αφού έκλαψα, έκλαψα και ξέσπασα, μάζεψα όσο θάρρος μού είχε απομείνει και πήγα στο φροντιστήριο να πω τα καμώματα μου…
- Γύρω στο 15 πρέπει να έχεις γράψει. Δεν ξέρω αν πιάνεις τη σχολή που θέλεις. (Ακόμα δεν ήξερα τι ήθελα, απλά ήθελα να γράψω καλά)
- Δεν έγραψα καλά, αλλά 17 έγραψα. Και το όνειρό μου είναι Μαθηματικός.
- Αυτό το πιάνεις!
Μετά έπεσα σε λήθαργο για 2-3 ώρες… Ακολουθούσαν και άλλα μαθήματα, έπρεπε να κάνω restart… Για την ιστορία έγραψα 16,8 και εισήχθη το 2007 στην πρώτη μου επιλογή (με υποτροφία και 18.000+ μόρια), Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης. Ο κ. Βασίλης, η κ. Αλίκη κι όλοι όσοι με ήξεραν πίστευαν ότι θα πήγαινα Ιατρική, Χρηματοοικονομικό, κλπ. Εγώ διάλεξα μια σχολή με επαγγελματική αποκατάσταση από το 2ο πεδίο κι ας είχα πιάσει πολλά περισσότερα μόρια στο 3ο και 5ο πεδίο. Βέβαια εκείνη την χρονιά και τις δυο επόμενες που ακολούθησαν, οι βάσεις για το Παιδαγωγικό είχαν εκτοξευθεί στα ύψη. Νομίζω ότι ο κ. Βασίλης «μού το κρατούσε»  που δεν αξιοποίησα τις δυνατότητες μου για μια πιο δυναμική σχολή. Εν τέλει και Οικονομικό ΣΑΣΣ, θα ήταν μια πολύ καλή επιλογή (την οποία δεν είχα σκεφτεί)!
Εννοείται δεν ξεχνώ τα εμπνευσμένα ποιήματα και στιχάκια στο τέλος των φωτοτυπιών· τις τούρτες έκπληξη που κάναμε και το τραπέζι που μας έκανε ο κ. Βασίλης στα Χριστούγεννα της Γ΄ Λυκείου· το πανύψηλο φυσικό δέντρο που στολίζαμε στο χωλ και μας έφτιαχνε τη διάθεση ως μαθητές, ως επισκέπτες αργότερα, ως εργαζόμενη· τις μπομπονιέρες από τον γάμο της κ. Αλίκης για όλους τους μαθητές· την κατάμεστη αίθουσα μια μέρα πριν τις Πανελλήνιες για τα Μαθηματικά Γενικής Παιδείας όπου και με γιόρτασαν κάπου ενδιάμεσα στις αμέτρητες ασκήσεις του πολύωρου εκείνου μαθήματος…
Ως φοιτήτρια δεν σταμάτησα να πηγαίνω στο φροντιστήριο, να μαθαίνω νέα τους και αυτοί δικά μου. Βέβαια στο ίδιο φροντιστήριο συνέχιζε ο αδερφός μου… Στο Πανεπιστήμιο, λοιπόν, δεν κάναμε και ιδιαίτερα δύσκολα Μαθηματικά. Όμως την Στατιστική Α΄ εξαμήνου τη διάβασα για περαιτέρω εξάσκηση από τα τετράδια της Γ΄ Λυκείου· και πραγματικά ο αριθμός των ασκήσεων διόλου ευκαταφρόνητος δεν ήταν… Αυτά τα χειρόγραφα υπάρχουν ακόμα! Όπως και στις Διδακτικές των Μαθηματικών, χρησιμοποίησα μεθόδους διδασκαλίας απ’ το φροντιστήριο προσαρμοσμένες σε επίπεδο Δημοτικού. Φυσικά  μέσα στην Σχολή επέλεξα τον Μαθηματικό κύκλο. Είχαμε, για παράδειγμα,  Γεωμετρία, όπου μας δίδασκε καθηγητής απ’ το Μαθηματικό Τμήμα και το μάθημα ήταν πολύ απαιτητικό. Όμως είχα πολύ καλές βάσεις. Μας είχε εξασκήσει καλά η κ. Αλίκη! Ολοκληρώματα και παραγώγους δεν κάναμε… Αλλά ασχοληθήκαμε με Τριγωνομετρία λιγάκι και με Υπολογιστικά Μαθηματικά, που τα θεώρησα ως συνέχεια του Λυκείου. Δε φοβόμουν τίποτα! Είχα μάθει στα Μαθηματικά να το παλεύω μέχρι να βρω τη λύση.
Τελειώνοντας τις σπουδές η επαγγελματική αποκατάσταση δεν ήρθε αμέσως, ούτε  είχαμε δικαίωμα για το 10% ώστε να συνέχιζα στο Μαθηματικό Τμήμα ή στο Οικονομικό ως δεύτερο πτυχίο· προέκυψε όμως μεταπτυχιακό… Πού αλλού; Θετικές Επιστήμες & ΤΠΕ στην Εκπαίδευση. Δώσαμε εξετάσεις 100 άτομα και επιλέχθηκαν 9.  Δεν μπορούσα να μην μοιραστώ την χαρά μου με τον παλιό μου καθηγητή, που μας έμαθε να κοντράρουμε στα ίσια οποιονδήποτε αρκεί να έχουμε προετοιμαστεί σκληρά. Φυσικά με παρότρυνε μετά το μεταπτυχιακό να πάω στο εξωτερικό κι ας ήξερε κατά βάθος ότι δε θα το έκανα. Πριν ακόμα τελειώσω το μεταπτυχιακό, πήγα ως ομιλήτρια σε συνέδριο στη Ρόδο (Οκτώβριος, 2014) με εργασία Μαθηματικών, όπου είχα δημιουργήσει μια πλατφόρμα με 50 μαθηματικά προβλήματα (Στ΄ Δημοτικού) εμπνευσμένα από διάφορες θεματικές της καθημερινότητας και διαφόρων επιπέδων δυσκολίας. Ήθελα να γίνω «ένας μικρός Κουγιού για το Δημοτικό»!
Και η πρόσληψη δεν ερχόταν… Εν τέλει, μέσω ενός κοινωφελούς προγράμματος είχα επιστρέψει ξανά στο φροντιστήριο. Αυτή τη φορά ως εργαζόμενη. Ο κ. Βασίλης ήταν ένας άψογος εργοδότης, πολύ ευγενικός, πολύ φιλικός και με απίστευτη κατανόηση. Μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ ουσιαστικά με τα Μαθηματικά, πέρα από τη γραμματειακή υποστήριξη· μου έμαθε να χρησιμοποιώ προγράμματα Μαθηματικών για τον Η/Υ –τα οποία χρησιμοποιώ ακόμα-. Ήμουν ξανά ανάμεσα σε θεωρήματα, προβλήματα, τεστ, θεωρίες, ασκήσεις και μάλιστα κάποιες τις έλυνα κι εγώ. Ή αν εντόπιζα κάποιο λάθος που είχε ξεφύγει, είχα το θάρρος να το διορθώνω. Ήταν πραγματικά 5 μήνες χαράς κι εργασίας! Και μου έδωσε μεγάλη ευχαρίστηση που ασχολήθηκα και συνέβαλα στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου. Θα συνέχιζα και με μαθήματα Δημοτικού… Αλλά κάπου εκεί ήρθε η 1η πρόσληψή μου (Δεκέμβριος, 2014).
Κάπου εδώ έφτασε η στιγμή να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον κ. Βασίλη για όλα! Οι επαφές μας δεν έχουν σταματήσει, αν και «οργώνω» την Ελλάδα λόγω επαγγέλματος· το φροντιστήριο όμως είναι σημείο αναφοράς. Πλέον συνεχίζω με διδακτορικό στις Φυσικές Επιστήμες, το συγκεκριμένο σχολικό έτος διδάσκω σε Δημοτικό σχολείο των Χανίων και φυσικά το μάθημα που λατρεύω να διδάσκω είναι τα Μαθηματικά. Εύχομαι τα καλύτερα και στο φροντιστήριο και προπαντός στον κ. Βασίλη! Πάντα επιτυχίες! Ελπίζω να είστε περήφανος με την ως τώρα πορεία μου και να ξέρετε ότι ήσασταν πηγή έμπνευσης για μένα…

Λένα Κίτσιου
Χανιά, 2018-19
“non mollare mai”