3ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΛΟΓΙΣΜΟ. ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ.

Κωνικές και άλλες Τομές κι Ολοκληρώσεις

Γράμμα στο Λευτέρη

Αγαπημένε μου Λευτέρη

Με δάκρυα στα μάτια σου γράφω,…

Μ’ όλα τα σχήματα ανοιχτά

Και διάφανα πορευόμαστε

Γεωμέτρες Ασκούμενοι

Γωνιών και Σφαιρικών Τριγώνων Ιχνηλάτες

Μεθυσμένοι Μαθηματικά κι Έρωτα

Τα «Ευκλείδεια Αιτήματα» αρνούμενοι

_Καρικατούρες αρχαίων έκπτωτων αξιωμάτων_

Νέων θεωρημάτων αυτόκλητοι προστάτες

Με την Παραβολή

Να ισαπέχουμε απ’ το ένα και Μοναδικό Σημείο

Εστία της καταστροφής

Και απ’ τη μια και μοναδική ευθεία της υποταγής

Με την Έλλειψη

Έχοντας πάντα σταθερό άθροισμα,

Απ’ τα δύο σταθερά σημεία

Την Ευθύτητα και την Εντιμότητα

Δίνοντας άθροισμα

Διπλάσιο πάντα αυτού που μας δίνεται

Με την Υπερβολή

Στοιχείο του πετάγματος Ψηλά

Κι απ’ τις Εστίες μακριά

Την απόλυτη τιμή της διαφοράς μας

Από την ισοπέδωση και τη μιζέρια

Σιωπηλά να προφυλάσσουμε

Σαν Άρνηση υποταγής και εύρεσης κοινού παρονομαστή

Και με τον Κύκλο

Να μην μπορεί να μας κλείσει μέσα του

Ποτέ!! Κανένας

Και πάντα να ξεφεύγουμε

Γλιστρώντας στα απλά

Κυνηγώντας τ’ απίθανα και

Με Αλλαγή Μεταβλητής

Να καταφέρνουμε

Να κάνουνε Δυνατό το Αδύνατο

Να ολοκληρώνουμε αυταπάτες συνεχείς

_Χωρίς παράγουσες γνωστές_

μα επιβεβλημένες

Πάντα Απροσδόκητες και Μεγαλειώδεις

Και πάντα εκεί

Στην Ουρά

πάνω από την μέση τιμή συν τρεις τυπικές αποκλίσεις

πίσω από τη μέση τιμή πλην τρεις τυπικές αποκλίσεις

έξω από την κανονική (τους ) κατανομή

στην απειροελάχιστη πιθανότητα

του αδύνατου ενδεχομένου θιασώτες

Νοσταλγοί και Καταδικασμένοι

Αγόρι μου

Ακριβέ μου Φίλε

Μοναδικέ μου Μαθητή

Με τις ανοιχτές πολυγωνικές γραμμές της θλίψης μας

Των ανολοκλήρωτων στιγμών

Των άρρητων αργιών

Των μη περιοδικών ανατάσεων

Των παράλληλων τροχιών

Των ασύμβατων καταστάσεων

Και των τόσων σπάνιων, όσο κι οι τέλειοι αριθμοί μας,

υπέργειων περιπάτων μας,

στα μυστικά περάσματα

και στα πιο βαθιά ξεσπάσματα,….

Με όλες τις όμορφες καμπύλες να μας συντροφεύουν

Πάντα,…

Να μας κυβερνούν

Να μας εξουσιάζουν

Να μας ανθίστανται

Να μας νικούν

Να μας θαυμάζουν

Αλλά ποτέ να μη μας υποτάσσουν!!!

Ποτέ!

Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό,…

Πόσα όμορφα μου έχεις μάθει,…

Και τώρα ακόμα, κι απόψε που σου γράφω

Απόψε που διαβάζω αυτά τα όμορφα λόγια

Τα τόσο ακριβά, γιατί είναι από σένα,…

Που με ξέρεις

Εσένα που Ξέρεις

Που είσαι εδώ κρατώντας στα χέρια σου την Αλήθεια μου

Μοναδική Αδιαπραγμάτευτη Ξεκάθαρη Προκλητική

Πόσα όμορφα μου έχεις μάθει,…

Αχ και να ήξερες,…

Μα Το πιο σπουδαίο απ’ όλα

_Και είναι σπάνιο να στο μαθαίνει αυτό, ένας μαθητής σου_

Είναι ότι έμαθα μαζί σου την τέχνη:

Να μη ρωτώ,…

Μόνο να ακούω

Να αφουγκράζομαι τη Σιωπή

Και την Αγρύπνια,…

Στους δύσκολους δρόμους που βαδίζουμε

Στα απάτητα μονοπάτια που ανοίγουμε

Ξέρεις ότι ελλοχεύει πάντα η ήττα

Στο κενό κρεμασμένοι

Χωρίς δίχτυ, όχι από τύχη αλλά από θέση,…

Ακροβάτες

Μας περιμένουν στη γωνία

Οι προσταγές

Οι «φιλικές» παραινέσεις

Οι «ενέσεις» νομιμοφροσύνης

Οι λευκές κλίνες «κανονικοποίησης»,…

Ξέρεις ότι μπορούμε

Ξέρεις ότι ζούμε

Ότι κάθε μέρα είναι μοναδική

Και δική μας,…

Συνέχισε να πλημμυρίζεις τους τυχερούς

Με τη νεανική σου φλόγα

Και την πρωτόγνωρη ωριμότητα σου

Με τις φοβερές μουσικές σου

Και εννοείται να μη μεγαλώσεις ποτέ

Ξέρεις εσύ

Άλλωστε μου έχεις υποσχεθεί

Ένα χειμωνιάτικο νεανικό ταξίδι,… γεμάτο

Με την απαράμιλλη τέχνη της πηγαίας ομορφιάς,

Και την τεχνική στην ολοκλήρωση των ρητών

Και φθαρτών αγαπημένων μας καμπύλων

Σ’ Ευχαριστώ

Και Σε Περιμένω

………………………………………………………………………………