Αλλά τίποτα δεν τελείωσε και δεν έφυγε κανείς....…

 

 

 

Η Αριστεία και η Επιτυχία έχουν ονοματεπώνυμο ...@dimtzov @__lalouu @marinos_dimitriou_ @jenny_vekiou ...

 

Καλά ταξίδια μάτια μου στις Θάλασσες του Κόσμου.

 

Είστε όλοι εδώ...

παλιοί και νέοι ονειρευτές και μοναδικοί συνταξιδιώτες....

μοιραζόμαστε την Ομορφιά και τη Χαρά.

Καθώς τα χρόνια σφραγίζουν τις επιλογές μας

και τις αέναες αιωρήσεις μας στο σχοινί, χωρίς το δίχτυ,

οι Νέοι Ίκαροι είναι εδώ,

για να μας θυμίζουν "πως μάταιο ταξίδι, δεν υπάρχει"

και ότι η Απογείωση απαιτεί καύσιμα μη εμπορεύσιμα : όπως

Όνειρο, Μαγεία, Έμπνευση

Αλλά και Αλήθεια, Επιμονή, Βαθιά Επιστημονική Γνώση, Προσήλωση στο Στόχο,

Μοίρασμα και Αποδοχή της Διαφορετικότητας,

σε πείσμα των ιερατείων, που καραδοκούν,

με ιαχές και ουρλιαχτά να ματαιώσουν,

την Απόφαση και την Επιλογή Ζωής.

Και προπάντων, μια τέτοια στάση απαιτεί να έχεις πρόσωπο στραμμένο στον Ήλιο!

Και αναγκαστικά, έτσι., μ’ αυτά τα σπουδαία παιδιά,

να μας συντροφεύουν, δεν μπορούμε να σιωπούμε και δεν μπορούμε παρά να στεκόμαστε απέναντι σε κάθε έννοια συνδιαλλαγής και υπόγειας διαδρομής…

κι «ας μην έχουμε, όσα αληθινά μας αξίζουν» όπως λέει κι ο φίλος μας ο Νικόλας Τζοβάρας.

Έχουμε όμως όλους Εσάς....

Κι έτσι… η «Ανάγκη γίνεται Ιστορία»

Και όντας ξένοι σ’ αυτήν την πόλη,

είμαστε το σημείο αναφοράς τουλάχιστον για τα Μαθηματικά.

Είτε αρέσει σε μερικούς είτε όχι.

Επίσης , Το επίπεδο της Μαθηματικής Εκπαίδευσης, έχει ανέβει στην πόλη μας και αλίμονο, δεν οφείλεται μόνο σε μας.

Όμως το ότι, έχει ανέβει, αυτό οφείλεται μόνο σε μας και σε εκείνον

Τον φοβερό τύπο που ακούει στο όνομα Κώστας Χουσιώνης

_ που ευτυχώς για αυτόν μάλλον κάτι κατάλαβε και πρόλαβε και έφυγε νωρίς_

Αφήνοντας μας εδώ για 32 πλέον χρόνια να μπολιάζουμε τους Νέους αυτής της πόλης

Με εκείνα τα Ιδανικά που οδηγούν τη Ζωή στην Ομορφιά, στη Χαρά και στη ακατάπαυστη δημιουργία…

Επιμένουμε να ισορροπούμε ανάμεσα στην ολιστική και αυστηρή Μαθηματική εξειδίκευση από τη μια και στην Απόλυτη επιτυχία των εξετάσεων από την άλλη.

Και ενώ εκείνο το 1991, το 1997 αλλά και το 2008, φαντάζει πια τόσο μακρινό

με χαρά και περηφάνια διαπιστώνω ότι

"Είμαστε ακόμα εδώ!"

Μα κι αλλιώς, ξέρετε ότι δεν γινόταν.

Δεν γίνεται…. 

Να εμπνεύσεις και να Απογειώσεις τα Έφηβα Γεράκια,  

αν δεν κουβαλάς μέσα σου Πείσμα, Επιμονή και Πόνο αβάσταχτο

Δεν γίνεται να καθοδηγήσεις,  αν δεν κάνεις λάθη 

αν δεν αποκαλυφθείς μπροστά στα μάτια τους, με όλες σου τις ατέλειες και τις αδυναμίες

και αν,  αδιόρθωτος όντας, 

δεν επιμένεις να επενδύεις στην Αγάπη και στον Έρωτα 

παρόλη την περιρρέουσα μιζέρια….

Σας Ευχαριστώ όλους