Οι Γονείς μου, φτωχοί άνθρωποι, μ’ έμαθαν να είμαι περήφανος για την καταγωγή μου, ν’ αγαπώ την αλήθεια και να μην υποχωρώ μπροστά στις δυσκολίες.
Τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου τις τελείωσα στο 1ο Γυμνάσιο Αμαλιάδας, Δάσκαλοι μου εκεί στα Μαθηματικά, ο κύριος Ξηνταράκος, ο κύριος Σκαρδανάς, ο κύριος Βισβάρδης
Τελείωσα το 3ο Γυμνάσιο Αμαλιάδας. Δάσκαλοι μου εκεί ο κύριος Παπαγιαννάκης_Μαθηματικός, ο κύριος Κόντος_ Φυσικός, η κυρία Καλαίντζόγλου_ Φιλόλογος
Τελείωσα το 1ο Λύκειο Αμαλιάδας το 1983, δάσκαλοι μου εκεί
Ο κύριος Γιάννης Θεοδωρόπουλος Μαθηματικός, ο κύριος Σαράντης Αρτέμης _ Φυσικός,
όλα τα χρόνια του Λυκείου σύντροφος στην καθημερινή μελέτη, ο κύριος Σταύρος Σταυρόπουλος Μαθηματικός Φροντιστής.
Σπούδασα Μαθηματικά στο Μαθηματικό τμήμα της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Σημαντική στιγμή στο ξεκίνημα της καριέρας μου, ως Μαθηματικός,
με καταλυτική επίδραση για τη μετέπειτα πορεία μου,
τα δύο χρόνια συνεργασίας (1991-1993) με τον ξεχωριστό συνάδελφο Μαθηματικό Κώστα Χουσιώνη
Από τον Ιούνιο του 1991 έως σήμερα εργάζομαι ως Μαθηματικός Φροντιστής στην Ηγουμενίτσα.
………………………………………………………………………………………
ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ,...
Το κόκκινο
είναι η ουσία της ύπαρξης μου!!
Μπορεί να είναι τόσο λιγοστό,
τούτο το ταξίδι των σχεδόν τριάντα χρόνων,
αλλά είναι πάντα κατακόκκινο!!!
Είναι απλό,…
Δεν έχει τη μαγεία του ηλιοβασιλέματος στο Νείλο
ή του ξημερώματος στη λίμνη Τιτικάκα.
Δεν έχει την αυτοκρατορική χρεία του βαδίσματος στο Σινικό Τοίχος ή την μεγαλοπρέπεια μιας έπαυλης δίπλα στη λίμνη Ματζόρε,…
Δε ζει στο Μονακό, ούτε στη Νίκαια συχνάζει,…
Δεν ξενυχτάει σε Συμπόσια Ποιητών.
Δεν έχει ανάγκη ούτε την εύνοια, ούτε την αναγνώριση.
Είναι απλά κατακόκκινο!
Αληθινό, με άπειρο κόστος, πληρωμένο.
Στρατευμένο.
Ηττημένο.
Κι απόρθητο.
S u p r e m u m : η αντίφαση
I n f i m u m : η ανατροπή
Μη φοβούνται οι φιλεύσπλαχνοι περαστικοί,…
Και τα τάλαρα τους
Ας τα κρατήσουν στο ταγάρι τους.
Τσιγγάνοι είμαστε, πρόσφυγες, αλητήριοι, μικροί.
Τα ακατέργαστα τραγούδια όμως που «παίζουμε»
Με χίλια ντεσιμπέλ, η αλήθεια είναι,
έχουν τροχιστεί στης άπειρης νύχτας την αιώνια μοναξιά.
Δεν είναι για τα εκλεπτυσμένα, ευγενέστατα μα σφραγισμένα ώτα τους.
Ούτε για τους παραμορφωτικούς φακούς των άχρωμων οφθαλμών τους
Και τα ταξίδια μας
Είναι σε ασύμβατες ευθείες
με τους ήσυχους απογευματινούς περιπάτους τους.
Και πως αλλιώς;
Εμείς στο δισάκι μας έχουμε μόνο:
Φωτιά, Αέρα και Χώμα
Κι ας συνεχίζουν να βλέπουν ασυμπτωτικά
τις «τυχαίες», τάχα τροχιές,…
Οι αληθινές, έστω και με μηδαμινή πιθανότητα,συνάντησης
Πάντα συντρέχουν στο ίδιο ΜΟΝΑΔΙΚΟ σημείο!!!
Κι όσο για πτώσεις!!!
Δεν μας τρομάζουν,…
Ας προσέξουν όμως , γιατί…
Έχουμε ρίξει κάτω,
πεσμένοι όντας και σέρνοντας τα κενά κουφάρια μας
Σήμαντρα και Φρούρια Απόρθητα,…
Εκεί στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ προαιώνιο σημείο,
Καρτερικά, ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!!!
αφουγκράζεται σαν το Λύκο
Βλέπει πολύ καλά, από πολύ μακριά.
Πέφτει πάντα έξω
Από παντού χάνεται,
σα νυχτερίδα τρυπώνει στις στέγες ψηλά,...
Άκρη-άκρη στις καμινάδες γυμνός χορεύει
Ποντάρει στοιχήματα, τα χάνει ξανά
περιμένει σε σφραγισμένο σταθμό…
σε ρημαγμένα σύμβολα διαχέεται,
Απορροφά το Χρόνο απ’ όλους,
τον φορτώνεται ο ίδιος.
Διπλασιάζει τη μέρα, τη νύχτα κόβει στη μέση...
Γερνάει αιχμάλωτος,
σ’ έναν κήπο, γεμάτο τριαντάφυλλα
δίπλα του καλπάζει η ζωή,…
Το βράδυ μόνο, τοίχο-τοίχο σέρνεται,
κρύβει τα όνειρα του,
ζελατίνα, μην πάρουν φως
κι αρπάξουν σαν πυροτέχνημα.
Δεν ψάχνει, δεν κοιτά,
αίσθηση καμία δεν του κάνει πια,...
Κάτω απ’ το πουκάμισο μια κρύα καρδιά,...
μόνο ρίμες νυσταγμένες, βρίσκει,
θολές, πεταμένες πέτρες,
μ’ αυτές πλάθει στρατιωτάκια,
ολοένα στο βάραθρο τα οδηγεί,...
Δε φοβάται τίποτα.
Δεν κρύβεται πίσω από τοίχους
Μ’ αυθάδεια χλευάζει τους Ανέμους
Δεν τον πτοούν τα Όχι,
τα Μη δεν τον αγγίζουν,...
Τα εμπόδια τον συνεπαίρνουν
Μόνο τα πρέπει σιχαίνεται,
πρέσες τον έχουν συνθλίψει
........................................................
Γράφει όπως ανασαίνει.
Μετρά κάθε μέρα, το ανάστημα του
Συντριπτικά κατάγματα
Με την Αλήθεια
Με τη Γνώση
Με την Έμπνευση
Με την Πτώση
Κοιμάται λίγο, Δεν κοιμάται καθόλου
Και περιμένει…
Με τη σκόνη μοιάζει κι όχι με τη γύρη
την άσημη, λερή και θλιβερή σκόνη
που αέναη ταξιδεύει, που τρυπώνει παντού,
κι όλοι από πάνω τους βιάζονται να τινάξουν
Τριάντα χρόνια τώρα μαζεύει
Τη Στείρα άρνηση και την Απογοήτευση.
Υπερασπίζεται τη δική του, Μοναδική υπέρβαση
Κόντρα σε όλους
Τριάντα χρόνια τώρα αρνείται θεούς και δαίμονες.
την πίκρα και τη μοναξιά κεντά
Σπυρί-σπυρί συλλέγει
όχι σχόλια κι επαίνους
μόνο χαμόγελα κι αταξινόμητους γκρεμούς
τριγμούς συμπαντικούς εκλαμβάνει ως
στιγμιαίους διακανονισμούς κι αφήνεται...
Ανατροπές και θύελλες ονειρεύεται
Ντροπές ξορκίζει
Κι είναι πάντα εκεί,…
στα κεραμίδια του σπιτιού του
κοιμάται κάθε βράδυ,…
Τριάντα χρόνια τώρα προσπερνά κακίες και μίση.
Μισεί ο ίδιος,…πολύ κι Αγαπάει πολύ!
Κι αλλάζει συνεχώς, μένοντας πάντα ο ίδιος!
Στην ασύλληπτη ταχύτητα των δυαδικών αντανακλάσεων του Χωροχρόνου
τα κλάματα του Γουτεμβέργιου και οι επιταγές των έκπτωτων χαρτεμπόρων
δεν μπορούν να σταματήσουν την ευλογία και την ανάγκη της δίκαιης μοιρασιάς
Αφού
Η Γνώση είναι Δύναμη
Η Μάθηση είναι Λύση
Η Γνώση της Ιστορικής Αναγκαιότητας είναι Ελευθερία
Τα Μαθηματικά είναι η Ποίηση της Επιστήμης
Έτσι,…
Επιτρέπεται η μη εμπορική αναπαραγωγή και χρησιμοποίηση των κειμένων, των ασκήσεων, των λύσεων και των σχημάτων που αναρτώνται στο mathematica, (ακόμα κι από αυτούς που ακόμα βλέπουν εφιάλτες), με την αυτονόητη υποχρέωση αναφοράς _ με link_ της πηγής
Γιατί τα Μαθηματικά είναι κτήμα όλων των τυχερών που εμπνέονται απ’ αυτά, ζουν και χάνονται μέσα σ’ αυτά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου