supremum εκδόσεις

supremum εκδόσεις
Με σεβασμό στον Συγγραφέα ως βασικό και αναντικατάστατο κρίκο δημιουργίας ενός βιβλίου

Εισαγωγή στη Μαθηματική Ανάλυση. τόμος Α

Εισαγωγή στη Μαθηματική Ανάλυση. τόμος Α
Συναρτήσεις- Όρια- Συνέχεια

τόμος Β

τόμος Β
Γενικά Διαγωνίσματα Μαθηματικών

Γενικά Διαγωνίσματα Μαθηματικών

Γενικά Διαγωνίσματα Μαθηματικών
κυκλοφόρησε

«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

.

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ. 4ο ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ (ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ)

Τρίτες,…

Βαρύ πρωινό, ξημερώνει Τρίτη
Συννεφιασμένος καφές μοναχικός
ξανθός πειρασμός και ψέματα σαγηνεύουν
μεγάλα κυνήγια. ποθητά ναυάγια
μόχθησα να τα σύρω στη στεριά
μέθυσα στην απουσία τους
η απέχθεια του κυνηγιού με σημάδεψε
χάραξε βιαστικά η μοίρα έναν κύκλο και με πέταξε

Μαρασμός. Λήθη
Μοίρασμα. Χολή

Μια μπουλντόζα πάνω μου
ισοπεδώνει τις αιχμές
τις γωνιές μου αποκεφαλίζει
αναίμακτα;
χρόνος και τρόπος χάθηκαν
ανάπηροι με προσπερνούν. καιροί και δαίμονες
γρήγοροι εφιάλτες. αφιονίζουν τις ανατροπές

Με προκαλούν κι ας ξέρουν,…
και ξέρω πως έρχονται κι άλλες Τρίτες

Πέφτουν και συντρίβονται μαύρα πουλιά
Σιδερένια καυτά πάθη. λιώνουν
Σε τριβή καθημερινή ατμόσφαιρα νεκροτομείου
Άγρυπνες νύχτες οπλοφορούν. Άσφαιρα πλαστικά πυρά
Εξαργυρώνονται όλο και πιο φτηνά.
Όλο και πιο σπάνια
Μάταια πασχίζει η νύχτα να ενώσει σε μια ανύπαρκτη έκρηξη, σε μια παιδιάστικη γαλήνη Όνειρα και ζωή.
Αυτά που χώρισαν Οριστικά κι αμετάκλητα
Αυτά που σε φορμόλη σαπίζουν

Κι όλες οι Τρίτες
Αράχνη
Ιστός τα ασύρματα μηνύματα. Ανύπαρκτα
δεμένος σ’ αδειανά κουτιά
πνιγμένος σε μονότονες οθόνες. Μετρούν αργά σταγόνες.
σε στιγμιαία ξεσπάσματα του νου
φορτώνω ευχές

Τελεία δεν έχει, κυριευμένη από αναβολές
Αρχή δεν έχει, ταλαιπωρημένη από χίμαιρες

Κύκλος
Κυκλικός Ιστός
Λεπτός αδιόρατος. πλεγμένος έξυπνα παιγμένος αθώα
Σιδερένιος και παμφάγος
Τραγούδια καίω,…
Στιγμές ξεχνώ
Άδεις μποτίλιες ρίχνω και περιμένω

Ούτε ζεστασιά ούτε κάψα

στριφογυρίζει στο μυαλό η βία της λύσης……

Τρίτες επαναλαμβανόμενες ακλόνητες ψευδαισθήσεις

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ. 3ο ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ (ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ)





Άγιες Εικόνες
Άγια Θέλω
Μη-θεοί έκπτωτοι
Πρέπει-άγγελοι ξεπεσμένοι
Σκόνη-άλλοθι
στ’ άδεια κουφάρια σας
Φυσάω όνειρα
Στ’ άδεια παγωμένα μάτια σας
στιγμές ζωής αφήνω
στα χτισμένα γκρι αυτιά σας
τραγουδώ σιγανές μουσικές,
και κλέβω, κατ’ εξακολούθηση, Ζωή
από τα «κλειστά» έντοκα γραμμάτια σας,…
_στην ίδια μιζέρια του αύριο,
άχρηστα σας είναι
κι ας τα ανανεώνετε συχνά πυκνά
πάντα με την ίδια θέρμη_
βουτώντας τα βρώμικα χέρια σας
σε λευκό ανθεκτικό πλαστικό αίμα…

αδιάφορος
ένοχος
γεμάτος

Σας ευχαριστώ για τον ερχομό
Λυτρωτικός
Εύγευστος

Φαρμακερός,…

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ. 2ο ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ( ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ)





(…Ωδή για την διπλή αγκαλιά που πάνω της ταξιδεύουνε τα τραίνα…)

Στη Χαρούλα Θεοφίλη
(που ταξίδεψε μακριά,…)

Παράλληλοι δρόμοι
που δε θα συναντηθούν ποτέ
σαν τις γραμμές του τραίνου
ευθεία η μια, το ίδιο κι άλλη ευθεία ακολουθεί
καμπύλη η μια, πιο ψηλά η άλλη
μα ίδια καμπύλη κι αυτή
Δρόμοι παράλληλοι
ο ένας δεν υπάρχει μακριά από τον άλλο
ο ένας πάει μακριά, μαζί με τον άλλο
μονάχος ούτε βήμα κανένας δεν μπορεί,
Δρόμοι παράλληλοι
σκοτεινοί ή φωτισμένοι
αδιόρατοι ή ξεχασμένοι
ο ένας ξέρει από πριν
τ’ αλλουνού την τροχιά
κι αρκεί, θα έλεγε κανείς, μια δρασκελιά να κάνει
και πάει ταυτίστηκαν, μα …
η ταύτιση τη συμμετρία του τραίνου χαλάει,--λένε
και τα τραίνα, πάνε μακριά
πολύ μακριά, σαν τους πελαργούς
από τους χειμώνες στις άνοιξες,…
μα ένα τραίνο δε γίνεται ποτέ
να γίνει πελαργός
και στο ένα πόδι να πατεί,
Τα τραίνα πάνε μακριά
πατώντας πάντα και στα δυό τους πόδια ,
γιατί ;
γιατί έτσι τ’ έφτιαξαν, οι άνθρωποι
κι αλλιώτικα δεν γίνεται – έτσι λένε…..

ΓΙΑΝΝΕΝΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 20. 1. 1988.



Τι κι αν περίμενα είκοσι χρόνια να τη δω;
Να την ακούσω,…
Να μάθω πόσο όμορφα σκορπούσε την ελεύθερη ψυχή της
Κόντρα σε τύπους και επιβεβλημένες προτεραιότητες,
Να αφουγκραστώ
Πόσο όμορφα ζούσε. Αντίθετα!

Να αγγίξω μ’ ένα δάκρυ, έστω μια φορά,
ένα δρόμο που δεν πήραμε,…

Κι έλεγα οπωσδήποτε την επόμενη φορά,…

Και τώρα επόμενη φορά δε θα υπάρξει!
προχτές ήταν η τελευταία,…

Αύριο δεν υπάρχει,…

Μια ξαφνική ερημιά σκέπασε την αγαπημένη μας Αμαλιάδα,…



Τρίτη 7 Ιούλη 2009












Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ. 1ο ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ (ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ )






Φυσάει,…


Ένας σταχτής αέρας, λίβας
πνιγερός και βρώμικος
Φυσάει, απ’ τα βρωμερά καταγώγια
Έρποντας στα σκοτεινά στριγκλίζει
Και ξεσκονίζει, έτσι νομίζει, το χρόνο, τον Άπειρο
Και ντύνει με «ωραίες» λέξεις
το κενό της μισθοφόρου κοίτης,…
ελπίζοντας άφεση, τώρα στη δύση της συνείδησης
στη σύνταξη της λήθης άτιμα ν’ αρπάξει
Φυσάει κουβαλώντας παράσιτα
Μικροφωνίζοντας κραυγές-παραγγέλματα
Κρυμμένος στο έρεβος ψυχής και θέσης
Φυσάει ακλόνητο, το κρατικοδίαιτο κατεστημένο
Έχοντας την ψευδαίσθηση της λόγιας
Μα τόσο στείρας μήτρας.
Στέρφας από αγάπη και αίσθημα
Πλούσιας όμως σε ένσημα πολυκαιρινής
αφοσίωσης σε βορειοατλαντικά σύμφωνα.
Αυτόν τον αέρα, με κάλεσε η μοίρα να λυτρώσω
Απ’ της νοητής μόνο διέγερσης
τον επιθανάτιο εναγκαλισμό και τον ανέραστο εγκλεισμό.
Εγώ βέβαια δε συνομιλώ με κανέναν αέρα
Γιατί είμαι μαύρο καταχθόνιο ξωτικό
Κι ούτε βέβαια ζηλεύω κανέναν αέρα
Γιατί αέρας δεν είμαι…..
Είμαι Μόνο αερικό,…
…………………………………………….
Δε ζηλεύω τον ανώνυμο άνεμο
Ούτε τον ούριο, ούτε τον αντίθετο
Γιατί δεν μου περίσσεψε
ούτε υγρασία. ούτε ζεστασιά.
Δεν ικετεύω τους θεούς
με προσευχές και λιτανείες
Γιατί ποτέ μου δεν τους πίστεψα
Δε δένω κομποσκοίνια
με προσταγές κι υποταγές
Γιατί με την αποκοτιά μου
Σπαράζω ελευθερία.
Δε ζηλεύω τα κυπαρίσσια,
τα δέντρα τα ψηλά
Γιατί γεννήθηκα κοντός κι ασήμαντος.
Και τους λιγοστούς μου πόντους
τους ξοδεύω αλόγιστα, κάθε μέρα.
Δε ζηλεύω τους κρουνούς
της υψηλής, τάχα ποίησης
Γιατί δεν έλαχε στη μοιρασιά μου
ούτε βρύση, ούτε πηγή,
ούτε καν μια γούρνα με πράσινο βρώμικο νερό.
Δε ζηλεύω τους υπέροχους Μουσικούς
Γιατί έχω δυσμορφία σε αυτιά, δάκτυλα και στόμα.
Δε ζηλεύω τα…απλά κλάσματα, -που οι αδαείς περιγελούν-
γιατί η μεγάλη μου άγνοια σταματά στη μικρή γνώση ότι:
το ένα προς μηδέν, καμιά φορά, μπορεί να δίνει
και συν άπειρο!!!
Δε ζηλεύω τους θάμνους, πως θα μπορούσα άλλωστε
τόσο ελεύθεροι κι ωραίοι που ’ναι οι μικροί θάμνοι,
Ούτε τα ολόλευκα βότσαλα στην παραλία
Που λιάζονται ράθυμα στην αρμύρα και στην ανεμελιά
Γιατί είμαι Πέτρα βρώμικη
Σκληρή, γυμνή και άκαμπτη
και προπαντός Αιχμηρή!!!
Δε ζηλεύω τους Νέους
με τα υψηλά νοήματα, διαρκώς κυνηγημένους
Γιατί δεν υπήρξα ποτέ Νέος!

Δε ζηλεύω ούτε τους Μεγαλύτερους
και Σοφότερους
ποιητές-περιπατητές της μαύρης νύχτας,
διαρκώς συγκινημένους
Γιατί δεν πρόκειται να μεγαλώσω ποτέ!!!
Μόνο τ’ ανοιξιάτικο το μελτεμάκι
Ζηλεύω καμιά φορά κι αδέξια επιθυμώ
Που την κάθε σμαραγδένια αυγή, τρυπώνει από το παράθυρο σου
Και σε καλημερίζει, χωρίς ν’ αγγίζει το χλωμό σου πρόσωπο, ζωή
Πριν το γλεντήσουν και το ξοδέψουν άδικα
οι πνιγεροί αέρηδες φωτιά
………………………………….
και τώρα εδώ στην άπνοια. καταδικασμένος
ήσυχος κι αμετανόητος
μυρίζω το άρωμα της πεθυμιάς
και φλέγομαι στου καλοκαιριού την άσβεστη τη δίψα
περιμένοντας στωικά την εκδίκηση του Χωροχρόνου
………………………………………..





Διακονιάρηδες,...
Μη φοβούνται οι φιλεύσπλαχνοι περαστικοί,…
Και τα τάλαρα τους
Ας τα κρατήσουν στο ταγάρι τους.
Τσιγγάνοι είμαστε, πρόσφυγες, αλητήριοι, μικροί.
Τα ακατέργαστα τραγούδια όμως που «παίζουμε»
Με χίλια ντεσιμπέλ, η αλήθεια είναι,
έχουν τροχιστεί στης άπειρης νύχτας την αιώνια μοναξιά.
Δεν είναι για τα εκλεπτυσμένα, ευγενέστατα μα σφραγισμένα ώτα τους.
Ούτε για τους παραμορφωτικούς φακούς των άχρωμων οφθαλμών τους
Και τα ταξίδια μας
Είναι σε ασύμβατες ευθείες
με τους ήσυχους απογευματινούς περιπάτους τους.
Και πως αλλιώς;
Εμείς στο δισάκι μας έχουμε μόνο:
Φωτιά, Αέρα και Χώμα
Κι ας συνεχίζουν να βλέπουν ασυμπτωτικά
τις «τυχαίες», τάχα τροχιές,…
Οι αληθινές, έστω και με μηδαμινή πιθανότητα,
Πάντα συντρέχουν στο ίδιο ΜΟΝΑΔΙΚΟ σημείο!!!
Κι όσο για πτώσεις!!!
Δεν μας τρομάζουν,…
Ας προσέξουν όμως , γιατί…
Έχουμε ρίξει κάτω,
πεσμένοι όντας και σέρνοντας τα κενά κουφάρια μας
Σήμαντρα και Φρούρια Απόρθητα,…

Εκεί στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ προαιώνιο σημείο,
Καρτερικά, ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!!!