Να κλέβω σκοτάδι
Ύστερα Με φως
Ψηλά κρεμασμένος στο ταβάνι
να βλέπω την ορμή
τ’ ευρυγώνια παιδικά μάτια
να επαναλαμβάνω τα ακατάληπτα λόγια
χίλιες φορές και μία
να ανεβαίνω την ξύλινη σκάλα
στ’ απείρου τη ματιά
ν’ αφήνομαι
να πέφτω
απομεσήμερα γεμάτα μικρά ταξίδια
αρώματα ασημόχαρτα ζεστά σεντόνια
Κυριακή λυτρωτική γαλήνη
Στης θλίψης την ακούραστη τη μηχανή
+%CE%93%CE%99%CE%91+%CE%94%CE%97%CE%9C%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%95%CE%A5%CE%A3%CE%97++%CE%94%CE%99%CE%91%CE%93%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%91+%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%A3+%CE%A0%CE%99%CE%98%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A4%CE%95%CE%A3+%CE%93%CE%99%CE%91+%CE%A4%CE%97%CE%9D+%CE%91%27+%CE%9B%CE%A5%CE%9A%CE%95%CE%99%CE%9F%CE%A5.++%CE%9F%CE%9A%CE%A4%CE%A9%CE%92%CE%A1%CE%97%CE%A3+2011.._Page_1.jpg)
+%CE%94%CE%99%CE%91%CE%93.+ROLLE+%CE%9A%CE%91%CE%99+%CE%98%CE%9C%CE%A4.+%CE%9D%CE%9F%CE%95%CE%9C%CE%92%CE%A1%CE%97%CE%A3+2009_Page_1.jpg)
2 σχόλια:
Μικρές, βαθιές ανάσες
Θεία Μετάληψη Ζωής.
Κεντράδι ονείρου
Στο δέντρο που ο χρόνος διαβρώνει πεισματικά τις ρίζες του.
Τραγούδι σειρήνων,
Σε καθιστά αποστάτη
Μιας μίζερης, ρουτινιάρικης και κρύας παραδοχής του
«τίποτα δεν αλλάζει».
Πόσο ευλογημένος είσαι
Καπετάνιε, Καπετάνιε μου!
Σταυρούλα μου
Ξέρω ότι «τίποτα δεν αλλάζει»
Δε θα πάψω να το πολεμάω αυτό
Ξέρω ότι θα είμαι ηττημένος πάντα
Όμως τους «κλέβω στα χαρτιά»
Ή θα επιβάλλω την ελευθερία μου
Ή θα το πληρώνουν ακριβά,…
Δεν αλλάζουν
Ούτε ο λάκκος, ούτε ο λύκος
Σου θυμίζω ότι είμαι ξύπνιος
όταν οι άλλοι συνήθως κοιμούνται
κι έτσι μου φτάνουν στιγμές
για να αντέχω χρόνια,…
Δημοσίευση σχολίου