η χαμένη μου χαρά
είναι η χαμένη ελπίδα,…
Κι ο φόβος
το όπιο που με ποτίζουν οι μέρες
για να ξεχνώ και να κοιμάμαι,…
κι όμως εκεί στον βαθύ ύπνο
ονειρεύομαι τη μέρα
που θα μπορώ να ακούω την πέτρα
στον άνεμο κρυφά να μιλά
και το χρόνο να φωλιάζει
στων δρόμων την ανεμελιά
+%CE%94%CE%99%CE%91%CE%93.+ROLLE+%CE%9A%CE%91%CE%99+%CE%98%CE%9C%CE%A4.+%CE%9D%CE%9F%CE%95%CE%9C%CE%92%CE%A1%CE%97%CE%A3+2009_Page_1.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου