Πόσο βαραίνει μια παρουσία,..
Πως στέκεται ο χρόνος
Εκεί σταματημένος
Και τι λέει στην άσπρη πρέσα
Με τα μαρμάρινα παγωμένα λόγια;
Πέρα απ’ τη λήθη
Κουρνιάζεις μόνος πια
Κι η Μάνα κλαίει,…
Κρυώνεις;
Μακριά από πλήθη
Λιώνεις στη φωτιά της ακυρωμένης νιότης
Κι ο Πατέρας σφίγγει τη γροθιά σου,…
Μεγάλωσες;
Μια απουσία
Μια γλυκιά μορφή
Κι ένα γιατί
Όλα τα άλλα
Μνήμη κοινή
Θλίψη κενή
κουφάρι μάταιο
ακατάληπτο μοιρολόι
τα φθαρτά «τότε» δικά μας
Ο θάνατος είναι ο μόνος που έχει το «πάντα»
+%CE%94%CE%99%CE%91%CE%93.+ROLLE+%CE%9A%CE%91%CE%99+%CE%98%CE%9C%CE%A4.+%CE%9D%CE%9F%CE%95%CE%9C%CE%92%CE%A1%CE%97%CE%A3+2009_Page_1.jpg)
2 σχόλια:
Ξύπνησα
Ο ήλιος είναι μαύρος
Αντί για ζεστές αχτίνες
Κρύα καρφιά.
Ουρλιαχτά σκίζουν τον αέρα.
Το μέλλον;
Πού κρύφτηκε το μέλλον;
Ηρώδης! Ηρώδης!
Όταν σου λέω πορτοκάλι
Να κρύβεσαι.
Πορτοκάλι! Πορτοκάλι!
Τα σύννεφα μπλαβιά κρύβονται
Το ‘να πίσω στ’ άλλο.
Πορτοκάλι! Πορτοκάλι!
Το μέλλον;
Πού κρύβεται το μέλλον;
Κόκκινο το φεγγάρι
Ματοβαμμένο
Ανέβηκε στον ουρανό.
Το μέλλον;
Πού κρύβεται το μέλλον;
Ψυχή
Καρδιά
Σφιγμένη γροθιά.
Όταν σου λέω λεμόνι
Να βγαίνεις.
Λεμόνι! Λεμόνι!
Αγαπημένη μου
Ξέρεις ότι αγαπώ, ότι αγαπώ πολύ
Και Μισώ το ίδιο απόλυτα
Νοιώθω αγανάκτηση,…
Πέρασαν οι μέρες και ξεχάστηκαν όλα
Δεν Ξεχνώ σημαίνει ετοιμάζομαι,…
Η αριστερή γροθιά σφιγμένη,…
Δε φτάνει,…
Θα δούμε,....
Καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου