ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ _ 1ο ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΜΑΗΣ 2013

 

Αποβίβαση _ Η 22^η γενιά στο κατάστρωμα

αποχαιρετισμός στην τάξη του 2013 που ετοιμάζεται να  ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει μακριά

και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος…

σε μέρες, που ανέλπιστα, ξημέρωσαν όμορφες για μένα

γεμάτες ένταση, ενέργεια, αγωνία κι απίστευτη δύναμη για σας

και που είναι έτοιμες να ανατείλουν για όλους μας διαφορετικές

όλες αυτές τις ώρες που μ’ αφήνατε_ τόσα χρόνια_  ελεύθερο, φεύγοντας από το μάθημα και επιστρέφοντας στο σπίτι, για να ετοιμαστείτε για την επόμενη μέρα…. εγώ _ ό ίδιος πάντα και πάντα κάποιος άλλος «περίεργος» τύπος _ αλήτευα στα ξένα

σε μονοπάτια που δε βάζει ο νους σας…

εκεί, σε σοκάκια που δεν ταιριάζουν σε δάσκαλο μαθηματικών, σε πέλαγα βαθιά κι αταξίδευτα,  στις λάσπες μέσα, συναντούσα τελειωμένους ποιητές ρακένδυτους, αχτένιστους  με καλοχτενισμένες όμως τις ρημαγμένες ρίμες τους, τους μέθαγα, τους κέρναγα καπνό απ’ τα αιχμάλωτα δικά μου στρατιωτάκια, κρασί φερμένο απ’ τη Χιλή … με πίστευαν και μ άφηναν για μια στιγμή να δώ κάτω  απ’ το φθαρμένο πανωφόρι τους,  τις ζαρωμένες λέξεις, τις χίμαιρες που κουβαλούσαν στις άμετρες στροφές και έτσι τους έκλεβα τις φυλακές τους απ’ τα μάτια , έτσι κι αλλιώς ισόβια καταδικασμένος, τις φορτωνόμουν ο ίδιος και φώτιζα με την Άγια μου Άρνηση τις εξόδους διαφυγής… 

στο δρόμο περπατούσα σκυμμένος σκεφτικός,  μιλούσα με τυφλούς ζωγράφους, άγγιζα τα πινέλα τους, μύριζα τα ανακατεμένα χρώματα τους, κι έβαζα μια νότα πορφυρό _ άναρχο κι ατίθασο_  στην άκρη αριστερά, εκεί ψηλά στο περιθώριο του τελειωμένου τους καμβά

ξεχνιόμουν στα ροζιασμένα δάκτυλα πλανόδιων μουσικών, άκουγα, ζήλευα, φάλτσος κι άμουσος τσαλάκωνα τις ακριβές τους παρτιτούρες, μάταια προσπαθώντας να υποτάξω _ σαν να ήταν μαθηματικά _ τα κλειδιά του σολ, του φα τις αντιστίξεις και τις διέσεις τα ημιτόνια και τις απίθανες οκτάβες τους  

έτσι μ’ έβρισκε το ξημέρωμα άγρυπνο, πεινασμένο κι αμήχανο κι οι άλυτες ασκήσεις με τραβούσαν πίσω…

την άλλη μέρα, την κάθε μέρα, στεκόμουν ξανά μπροστά σας ντυμένος με τα σπουδαία θεωρήματα,  τα ιερά κι αιώνια σύμβολα και τους γητευτές και μάγους αριθμούς για παραπέτασμα, μα τόσο ξεδιάντροπα γυμνός από ζωή, πραγματική χαρά  και πάθη

κι όμως πίστευα πως είχα καταφέρει να κρύψω από τα αλάθητα μάτια σας εκείνη τη φωτιά που λύνει τα μάγια και συντηρεί το αιχμάλωτο 1/3 μου

που δε λέει να υποταχτεί

τώρα ξέρετε

ο δάσκαλος θα είναι πάντα εδώ

αλλά ποτέ ο ίδιος

θα φθείρεται,  θα λυγά,  θ’ αλλάζει

παραμένοντας πάντα ο ίδιος

θα πέφτει,  θα χτυπά

μα θα σηκώνεται ξανά

ως που η στάχτη του θα σηκωθεί στα πέρατα και θα σκορπίσει,…

Σας ευχαριστώ

Να ονειρεύεστε _ Να δραπετεύετε

Να ζείτε ελεύθεροι _ Να μην υποταχτείτε 

Μην κανονικοποιηθείτε _ μη λειάνετε τις γωνίες σας

Non Mollare Mai!!!

Ηγουμενίτσα 14 Μάη 2013

...............................................................................

 

Οι μέρες που ανέλπιστα ξημέρωσαν όμορφες για μένα είναι,  γιατί σ’ αυτόν το δρόμο που οδεύει η στρατιά μας  προς τη μάχη,  χαμογελαστή και αισιόδοξη,  μας παραστέκονται _ κι αυτό είναι μια ανέλπιστη χαρά _ ευχές και θετική ενέργεια παλιών και πάντα αγαπημένων μαθητών και ειλικρινών φίλων που όντας σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,  αυτές τις μέρες _ κάθε χρόνο η σκέψη τους μας επισκέπτεται, η φωνή τους μας συντροφεύει κι η αύρα τους κουράγιο μας γεμίζει κι απίστευτη δύναμη _

Η Ζωή από το Illinois, η Ελένη απ’ το Brighton, η Όλγα απ’ τη Λάρνακα, η Βίκυ από τον Πειραιά, η Δανάη απ’ τη Florida, ο Δημήτρης, Ο Λευτέρης, ο Θωμάς κι ο Ορέστης απ’ την Αθήνα και τόσοι ακόμα σιωπηροί συνοδοιπόροι, ενώνουν τις παροτρύνσεις τους και τη σιγουριά τους _ ότι ο δρόμος είναι στα πόδια μας και τα μονοπάτια αξίζουν, μόνο αν μονάχος σου τ’ ανοίγεις,….

Και έτσι αντέχουμε _ όχι την κούραση που έτσι κι αλλιώς δεν μας αγγίζει_  άλλα όλη τη βρώμα που ξεχειλίζει απ’ τα αλλοιωμένα ζόμπι,  με τα λαδωμένα πρόστυχα βλέμματα και τους μεταλλαγμένους θαμώνες τουρκικών παράπλευρων ζωών _ λαμέ  κι ευφάνταστων κλεμμένων και ψεύτικων ονείρων που αργόσχολα σουλατσάρουν στους διαδρόμους γυμναστηρίων και μεσημεριανών καθηκόντων…     

Venceremos!!! Αγαπημένοι Φίλοι

και τα όνειρα μας,  τους εφιάλτες τους θα σκορπίσουν   

Ηγουμενίτσα 17 Μάη 2013